چشم انداز بیمه عمر در 10 سال آینده
برای آنکه به چشم اندازی در خصوص بیمه عمر در کشور دست یابیم نیازمند آن هستیم تا اطلاعات کلی در مورد وضعیت جمعیت ، اشتغال ، اقتصاد و سایر بخش های اساسی را در دست داشته باشیم و همه آنها را در کنار هم تحلیل نماییم. البته که این امر برای ما با منابع اندکی که در اختیار داریم ناممکن است. ولی من به سهم خود می کوشم با توجه به اطلاعات آماری پراکنده موجود در این خصوص نوشتاری را مهیا نمایم.
جمعیت یکی از ارکان به وجود آمدن کشورها است که در کنار جغرافیای مناسب می تواند باعث افزایش قدرت یک کشور شود. جغرافیا یک عامل تقریباً ثابت و تغییرناپذیر در طول زمان است در حالی که که جمعیت یک کشور تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد و در طول زمان می تواند در معرض تغییرات فراوانی قرار بگیرد.
جمعیت سالمند کشو در حال افزایش است که این امر موجب خواهد شدکه چتر حمایتی دولت در خصوص بیمه بازنشستگی، تامین اجتماعی و... افزایش یابد که به معنای باری مضاعف بر دوش بخش اقتصادی دولت است که با وجود ۴۷ درصد سالمند در ۸۰ سال آینده بخش عظیمی از قوای اقتصادی کشور مصروف تامین هزینه های حمایتی مذکور خواهد شد. همین امر نشان دهنده ناکارآمدی احتمالی سیستم های تامین اجتماعی است که لزوم داشتن بیمه نامه های دیگر را به روشنی بیان می نماید.
«همین امروز بیمه نامه عمر تهیه نمایید»
این امر چگونه در حال رخ دادن است؟
اگر نگاهی به زمینه‌های تاریخی تحولات جمعیت ایران داشته باشیم، متوجه می‌شویم که نرخ شدید رشد جمعیت کشور که در سال‌های نخست پس از انقلاب اسلامی(1357) شروع شده بود، در سال‌های اخیر تا حد زیادی کاهش یافته است. درصد رشد سالانه جمعیت کشور طی سال‌های 1385-1375 در کل کشور 61/1 درصد بوده که مقایسه آن با رشدهای متناظر 91/3 درصد در دهة 1365– 1355 و 96/1 درصد در دهه 75 – 1365 حاکی از تحولی اساسی و افت اساسی میزان‌های رشد جمعیت است.
بر اساس سناریو رشد پایین جمعیتی که سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۰ منتشر کرده است اگر ایران به همین صورت به ادامه جایگزینی جمعیتی بپردازد و برنامه ای برای تعادل آن نداشته باشد در ۸۰ سال آینده جمعیت ۳۱ میلیونی را تجربه خواهد کرد که ۴۷ درصد آن را افراد سالمند بالای ۶۰ سال را در برمی گیرند (که همه آنها در سن بازنشستگی و مستمری بگیری هستند). ایران در حال حاضر نیز جز ۱۰ کشوری است که به سرعت به سمت کهن سالی در حال حرکت است و در جایگاه ششمین کشور جهان قرار دارد که افراد آن به سن پیری می رسند.
اکنون به وضوح میبینیم که در آینده ای که همه میدانیم با چه سرعتی فراخواهد رسید، تا کجا نیاز به برنامه ریزی فردی در حوزه بیمه بازنشستگی جهت رفاه خود داریم. شاید با کاهش و یا حداقل، متعادل نگاه داشتن نرخ تورم از رفاه نسبی برخوردار باشیم، که البته این هم فعالیت دولتی است و ما در آن نقش کمرنگی خواهیم داشت ولی می توانیم با استفاده از الگوی مناسب اقدام به داشتن بیمه نامه نموده و در آینده آسایش داشته باشیم.
